Opowieść o namiętnościach tak silnych, że mogą wszystko zburzyć lub ocalić. Ale czym byłoby życie bez nich?

Troje wspaniałych przyjaciół dostało swą „gwiazdkę z nieba”: Nataniel dziewczynę, o której marzył przez sześć długich lat, Mateusz ukochaną kobietę, Marta małą dziewczynkę, radosną jak promyk słońca. Jest jeszcze Siergiej Sodarow, który ryzykując życiem, dostaje szansę na odkupienie win. Czy można pragnąć więcej? A jeśli dostało się od losu zbyt wiele? Wszyscy spalają się w pogoni za marzeniem, chociaż to nie od nich zależy, czy i kiedy się spełni. A przecież szczęście to droga do celu, a nie sam cel.

Dla mieszkańców Sennej nadchodzą trudne chwile i trudne wybory. Odpowiedzialność za to, co zrobią i co powiedzą, nigdy nie niosła takich konsekwencji, jak tej wiosny, w małej, uroczej wiosce, zagubionej wśród mazurskich lasów.

Katarzyna Michalak ponownie zabiera nas do świata bestsellerowej „Gwiazdki z nieba”, najpopularniejszej powieści obyczajowej 2017 roku.

Święte królowe, które pokochały władzę. Gdy zabrakło dynastii, tylko one mogły zapewnić Polsce przyszłość

Kontynent pustoszony zarazą, jakiej ludzkość jeszcze nie widziała. Czasy naznaczone upadkiem najpotężniejszych rodów. Epoka potrzebująca prawdziwych bohaterek. Kobiet zdolnych położyć podwaliny nowego polskiego imperium.

Bez Jadwigi nie byłoby królestwa. Gdy męża wygnano z kraju, to na jej barki spadła walka o przetrwanie dynastii. Gdy zaś wróg stanął u bram Wawelu, ona osobiście dowodziła ostatnim bastionem Piastów.

Elżbieta nie zasłaniała się żadnym mężczyzną. Straciła dłoń, broniąc rodziny przed atakiem oszalałego zamachowca. A gdy jej brat umarł, to ona stała się ostatnią nadzieją królestwa. I jedyną w historii Polski kobietą, która nikomu nie oddała choćby krztyny swej władzy.

Jadwiga Andegaweńska po prababce odziedziczyła nie tylko imię, ale też hart ducha. Zrobiono z niej króla, licząc, że będzie bezwolną marionetką. Ale to ona utorowała drogę do polskiej potęgi.

Pokora, pobożność i nieposkromiona ambicja. Przełomowy moment dziejów. I wybitne damy, bez których nie byłoby Rzeczpospolitej Obojga Narodów.

Zarówno na terenach zachodniej Polski, jak i na Kresach Wschodnich dokonano zbrodni na najbardziej patriotycznej i wiodącej części społeczeństwa.

Różnica polegała na tym, że Niemcy dokonywali swoich zbrodni natychmiast po zajęciu tych terenów, a jeśli niektórych ludzi kierowali do obozów, to były to zawsze obozy przejściowe i po kilku lub najwyżej kilkunastu dniach więźniów mordowali.